می نویسم برای تو ای دوست...

 

اگر خدا تو را آورد لب پرتگاه به او اعتماد کن

 

   چون یا از پشت  تو را می گیره یا پرواز یادت میده

 

وقتی تو نیستی نه هست های من چونانکه بایدند ... نه بایدها مثل همیشه آخر حرفم و حرف آخرم با

 

بغض می خورم عمری است لبخندهای لاغر خود را :در دل ذخیره می کنم باشد برای روز مبادا اما در

 

صفحه های تقویم روزی به نام روز مبادا نیست آن روز هر چه باشد روزی شبیه دیروز روزی شبیه فردا

 

روزی درست مثل همین روزهای من ست اما چه کسی می داند؟ شاید امروز نیز مبادا !باشد وقتی تو

 

نیستی نه هست های من چونانکه بایدند نه باید ها ...هر روز بی تو ! روز مباداست.